2011, Pasen, vrijdag 22 april t/m maandag 25 april
2 Zeiltjalken: Syl en Wantij
Route :
zaterdag  via Workum en Kornwerd, Inschot naar Vlieland, droogvallen bij de Richel
zondag naar OudeSchild
via Kornwerd en Makkum, Parrega retour naar Gaastmeer

Hoi,
(Bijna) niets zo fijn dan even heerlijk achteroverleunen en terugmijmeren over het ZZZ weekend van afgelopen Pasen.
Dat was een goede gok geweest.
Drie dagen het getij en de zon mee.
Voor de Wind had Henk niet hard genoeg gebeden.
Dat had een tandje meer gekund.
Daardoor is de Dieselprijs een beetje opgelopen.
Maar goed.

Op vrijdagavond vertrokken we allemaal welgemoed van huis om onderweg te ontdekken dat meer Hollanders dat bedacht hadden.
Toch waren we redelijk op tijd in Gaastmeer.
Jop en Hilda waren er al sinds de middag, toen Erik en Henk nog de boodschappen bij de Lidl en de Emté aan het inladen waren.
Hanneke bedacht dat haar been aan boord net zo vervelend was als thuis en zo'n luxe kuip en al die gezelligheid zouden het been niet verder verzieken.
Kortom spulletjes gepakt en bij Andrea aangeschoven in de auto.
Marieke en Jan moesten eerst nog juichen voor hun kleinzoon bij de X-factor, die kwamen dus pas toen iedereen al op één oor en een paar borrels lag.
De avond was zwoel en dat beloofde wat.

Zaterdagmorgen werd op de Syl thee met beschuit geserveerd in de kooien, waardoor daar de goegemeente net even eerder klaar was om de welkomstwoorden in ontvangst te nemen en de veiligheidsinstructies aan te horen.
Welgeteld en welgemutst voeren we uit, maar omdat de wind nog niet echt wakker was, zijn we op de motor naar Workum gestoomd.
Na de sluis hebben we de koffie gezet en wachtten we op de boodschappers.
Want er dreigt altijd een tekort van iets.
Deze keer chips en nootjes.
(Ze zijn nu nog niet op!)

Eenmaal iedereen aan boord en gaaaan.
Op het IJsselmeer stond een briesje, waardoor we ruime wind op Kornwerd konden koersen.
Jan heeft daar de smaak te pakken gekregen.
Het zicht was matig, waardoor eerst heel Kornwerd nog niet aan de horizon te zien was.
Maar Hindeloopen met haar scheve torentje verdween langzaam maar zeker uit beeld.
En Jop die het zeil al in ’t Soal had gezet kon zijn achterstand niet meer inhalen.
De Lorentzsluizen waren vol en Jop kwam één schutting later met de Wanty het wad op gevaren.
Ondertussen had de Syl al een testslagje richting Harlingen gemaakt en besloten dat gezien het tij en het tijdstip het beter was via de het Inschot te varen.
(Langs MacDonalds voor de insiders).
Altijd weer leuk om de stromingen en de winden te vinden waardoor je toch nog zo veel mogelijk profijt trekt.
Dat is ook de lol van met twee schepen varen.
Je maakt verschillende keuzes en ziet het effect meteen.
Zeker met kruisende aan de windse koersen.
Uiteindelijk varen we om de Richel heen.
De Wanty wil niet meer en besluit tegen de grond te lopen voor het zover is.
Het uitbrngen van het anker ontbrak er nog net aan.
Tegenstrooms varen we het strand van Vlieland voorbij.
Net voldoende wind om de stroom de baas te zijn.
De haven is zo vol dat de havenmeester de schepen één voor één naar binnenloodst.
Daar heben we geen zin in en we zoeken een plekje achter de Richel e achter één anker.
Het water zakt, maar net niet ver genoeg om echt droog te vallen.
Frans laat het krat zakken om het bier te koelen en mag daarna zijn beentjes koelen omdat lege flesjes blijven drijven.

Het diner wordt genuttigd met zicht op de ondergaande zon boven het wad.
Stilte daalt.
Maar niet aan boord van de Syl, want daar worden de muziekinstrumenten en de liedteksten gepakt.
Het was weer genoeglijk.
Wat zijn we nou eigenlijk van plan dan?