2011, Pasen, vrijdag 22 april t/m maandag 25 april
2 Zeiltjalken: Syl en Wantij
Route :
zaterdag via Workum
en Kornwerd, Inschot naar Vlieland, droogvallen bij de Richel
zondag naar OudeSchild
via Kornwerd en Makkum, Parrega retour naar Gaastmeer
Hoi,
(Bijna) niets zo fijn dan even heerlijk achteroverleunen en terugmijmeren over
het ZZZ weekend van afgelopen Pasen.
Dat was een goede gok geweest.
Drie dagen het getij en de zon mee.
Voor de Wind
had Henk niet hard genoeg gebeden.
Dat had een tandje meer gekund.
Daardoor is
de Dieselprijs een beetje opgelopen.
Maar goed.
Op vrijdagavond vertrokken we allemaal welgemoed van huis om onderweg te
ontdekken dat meer Hollanders dat bedacht hadden.
Toch waren we redelijk op tijd
in Gaastmeer.
Jop en Hilda waren er al sinds de middag, toen Erik en Henk nog de
boodschappen bij de Lidl en de Emté aan het inladen waren.
Hanneke bedacht dat haar been aan boord net zo vervelend was als thuis en zo'n
luxe kuip en al die gezelligheid zouden het been niet verder verzieken.
Kortom
spulletjes gepakt en bij Andrea aangeschoven in de auto.
Marieke en Jan moesten
eerst nog juichen voor hun kleinzoon bij de X-factor, die kwamen dus pas toen
iedereen al op één oor en een paar borrels lag.
De avond was zwoel en dat
beloofde wat.
Zaterdagmorgen werd op de Syl thee met beschuit geserveerd in de kooien,
waardoor daar de goegemeente net even eerder klaar was om de welkomstwoorden in
ontvangst te nemen en de veiligheidsinstructies aan te horen.
Welgeteld en
welgemutst voeren we uit, maar omdat de wind nog niet echt wakker was, zijn we
op de motor naar Workum gestoomd.
Na de sluis hebben we de koffie gezet en
wachtten we op de boodschappers.
Want er dreigt altijd een tekort van iets.
Deze
keer chips en nootjes.
(Ze zijn nu nog niet op!)
Eenmaal iedereen aan boord en gaaaan.
Op het IJsselmeer stond een briesje, waardoor we ruime wind op Kornwerd konden
koersen.
Jan heeft daar de smaak te pakken gekregen.
Het zicht was matig,
waardoor eerst heel Kornwerd nog niet aan de horizon te zien was.
Maar
Hindeloopen met haar scheve torentje verdween langzaam maar zeker uit beeld.
En
Jop die het zeil al in ’t Soal had gezet kon zijn achterstand niet meer inhalen.
De Lorentzsluizen waren vol en Jop kwam één schutting later met de Wanty het wad
op gevaren.
Ondertussen had de Syl al een testslagje richting Harlingen gemaakt
en besloten dat gezien het tij en het tijdstip het beter was via de het Inschot
te varen.
(Langs MacDonalds voor de insiders).
Altijd weer leuk om de stromingen en de winden te vinden waardoor je toch nog zo
veel mogelijk profijt trekt.
Dat is ook de lol van met twee schepen varen.
Je maakt verschillende keuzes en
ziet het effect meteen.
Zeker met kruisende aan de windse koersen.
Uiteindelijk
varen we om de Richel heen.
De Wanty wil niet meer en besluit tegen de grond te
lopen voor het zover is.
Het uitbrngen van het anker ontbrak er nog net aan.
Tegenstrooms varen we het strand van Vlieland voorbij.
Net voldoende wind om de
stroom de baas te zijn.
De haven is zo vol dat de havenmeester de schepen één
voor één naar binnenloodst.
Daar heben we geen zin in en we zoeken een plekje
achter de Richel e achter één anker.
Het water zakt, maar net niet ver genoeg om
echt droog te vallen.
Frans laat het krat zakken om het bier te koelen en mag
daarna zijn beentjes koelen omdat lege flesjes blijven drijven.
Het diner wordt genuttigd met zicht op de ondergaande zon boven het wad.
Stilte
daalt.
Maar niet aan boord van de Syl, want daar worden de muziekinstrumenten en
de liedteksten gepakt.
Het was weer genoeglijk.
Wat zijn we nou eigenlijk van
plan dan?
Zondagochten, paasmorgen, is het om 07:00 uur de hoogste tijd om gauw de bootjes
naar dieper water te loodsen, anders kunnen we de tijd op de Richel gaan doden.
Ongeveer 6 uur lang.
Dat gaat goed.
Daarna rustig thee gezet, beschuitjes
gesmeerd en ontbeten.
Vrijwel windstil, zonnetje schijnt door de nevel.
We
leggen de schepen stevig tegen elkaar aan en besluiten van het laatste restje
tij gebruik te maken door anker op te gaan en het zwaard van de wanty te laten
zakken en het zeil van de Syl te heisen.
Zo stromen we langzaam de haven van
Vlieland voorbij, net om de ondiepte van de Richel heen.
Ondertussen is de
bemensing van de Wanty ook fris en fruitig, zodat losgekoppeld kan worden en
ieder zijns waters gaat.
Een stukkie het zeegat uit en op de uiterste westpunt
van Terschelling aan (Noordsvaarder), Daar liggen een groot aantal zeehonden van
hun paasrust te genieten .
Wij ook.
De wind neemt af en de stroom neemt ons mee
naar binnen.
Moet je nog uitkijken dat je niet naar Terschelling of Harlingen
wordt meegesleurd.
Enfin, uiteindelijk toch maar even de motor aangezet om niet
ergens midden op een plaat bij hoogwater vast te lopen.
Dat kan niet de
bedoeling zijn.
Als we net het Scheurrak in tuffen lijken er rimpelvelden op het
water te verschijnen.
Hijs de zeilen! Wind gedraaid , zat erin.
Nu Zuid met een
westelijke component, dus dat wordt hoog aan de wind en weer met stroom mee naar
Texel.
Alsof het afgesproken is komen we keurig op tijd, dus even voor zessen in
OudeSchild aan en krijgen een plekje in de Noorderhaven.
Borrelnootjes, wijn,
bier, kaasjes en wat de Lidl nog meer te bieden had worden genuttigd terwijl de
Wanty ook langszij komt liggen.
Het is weer gezellig en ook de koksmutsen gaan
weer op.
Er wordt vlijtig gesneden en geroerd, gezongen en nagepraat.
De één
gaat onder de douche, de ander blijft lekker stinken.
De één gaat wandelen de
ander hollen.
De één gaat roken , de ander een frisse neus halen.
Zelfs krijgen
we nog gasten aan boord! De (schoon?)zus van Michiel en de volgende morgen zijn
nichtjes.
Zeg schipper hoe laat moeten we morgen op? Nou….
8:30 uitvaren lijkt een goed
plan.
Nee hè, ’t is vakantie….
Ja, en toch.
O, dan maar te bed.
Dat zeggen we
dus ook niet meer.
Zit je zomaar met z’n drieën te kijken.
Nou ja, ’t is mooi
geweest.
Half negen werd ’t niet.
Eerder over negenen voordat we het zeegat uitvoeren.
Meteen de zeilen op en .
.
.
weer aan de wind, maar nu naar Kornwerd.
Dat uurtje
maakte net zoveel uit dat we toch na een aantal slagen de motor moeten bijzetten
om toch nog een beetje op tijd in Kornwerd aan te komen.
De sluiswachter maant
ons tot opschieten en zo liggen om half twee al tussen Kornwerd en Makkum.
Dat
scheelt.
Makkum is altijd mooi en na de inde windse kanalen komen we in de
Bolswarder vaart (of heet het daar?) en varen we door Parrega en vangen we alle
wind die er maar is door tussen de bruggen steeds weer het zeil te zetten.
Nog
een paar leuke kiekjes van de dames op het achterdek, die na een heel weekend
zon nog steeds alle zonnige hoekjes aan boord weten te vinden.
Om 16:13, twee minuten voor sluitingstijd varen we door de laatste beweegbare
brug voor de spoorbrug bij Workum.
Sometimes you lose, sometimes you win.
Klokke
vijf meren we af in Gaastmeer.
Echt wel.
Daarna schoon schip maken en op naar
Boppe de Golle waar we het weekend afritsen met een heerlijk maal.
Met koffie en
Capucino.
Ieder op zijn beurt.
De foto’s mag je erbij bedenken.
Fotografen heel hartelijk bedankt!
O ja, en dan nog even dit.
Doordat we met minder mensen zijn gaan varen dan gepland hebben we een klein
tekort.
Als jullie allemaal 8 euro dokken dan is dat probleem ook weer verholpen.